Wat zie je, als je in de middeleeuwen door de stadspoort naar binnen zou lopen? Het eerste wat je zou opvallen, is de drukte. De smalle straatjes zijn vol met karren, dieren en mensen. De huizen staan dicht op elkaar en binnen is vaak nog een werkplaats of winkel. Ieder hoekje van de stad wordt gebruikt. Ook is het er vies. De mensen houden dieren en laten hun varkens, ganzen, schapen of paarden vrij rondlopen. Overal ligt poep, óók van de mensen. Een riolering of vuilnisdienst bestaan nog niet. Mensen gooien hun afval gewoon op straat. Het stinkt dus ook heel erg, vooral in de zomer wil je daar niet komen als je het niet gewend bent. Die viezigheid is ook gevaarlijk. Het vuil trekt ongedierte aan, zoals ratten. Hierdoor breken er vaak ziekten uit, bijvoorbeeld de pest. In het begin kregen mannen en vrouwen bulten en zwellingen in de liezen en onder de oksels. Sommige zwellingen waren zo groot als appels, andere zo groot als eieren. Daarna ging de zieke er heel vreemd uitzien. Hij kreeg blauwe en zwarte vlekken op het lichaam. De dokter kon deze ziekte niet behandelen. De medicijnen die hij gaf, hielpen niet. Maar weinig mensen herstelden. Bijna iedereen stierf binnen drie dagen na het verschijnen van de eerste bulten. Toch wonen de mensen graag in de stad. Er is werk en het is er vol leven. Vaak zijn er feesten en markten. ’s Avonds als het donker wordt, gaan de stadspoorten dicht. Binnen de muren van de stad voelden de mensen zich dan veilig en vrij, want mensen in een stad hoeven niet voor een kasteel te werken.